dony

Σε ευχαριστώ Γιώργο. Και ο ιδιοκτήτης της αφού την είδε μου είπε ότι αποφάσισε να τη βάλει κάπου να τη βλέπει και να μην τη χρησιμοποιεί! 😆

Πριν από 5-6 χρόνια περίπου (αν δε με γελά η μνήμη μου) είχα φτιάξει την 1200άρα μου έτσι: Τώρα, έφτιαξα για ένα φίλο αυτή την A500 Plus: Αν ενδιαφέρεστε να διαβάσετε λεπτομέρειες για την όλη διαδικασία, τιμές κλπ δείτε ΕΔΩ.

Είναι και δεν είναι. Τουλάχιστον όταν δοκίμασα εγώ, πριν από ένα χρόνο. Δεν γνωρίζω αν έχει αλλάξει κάτι.

Αλήθεια είναι όσα αναφέρεις, δε διαφωνώ. Απλά αδυνατώ να πιστέψω ότι κάποιος θα έχει μία Amiga - την TheA500 mini στην περίπτωσή μας - και θα είναι συμβιβασμένος με την ιδέα ότι δεν θα μπορεί να παίξει κανένα παιχνίδι εάν αυτό δεν παίζεται με ποντίκι. Μπορεί όντως κάποιος να μην ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα παιχνίδια, αλλά μία στο τόσο ίσως να ήθελε να χαρεί λίγο Agony. Είναι κρίμα να μην έχει αυτή τη δυνατότητα...

Προσωπικά θεωρώ ότι η ύπαρξη "κανονικών" joystick ports κάνει όλη τη διαφορά και επαρκεί ώστε να καταστήσει το ένα προϊόν χρηστικό και το άλλο άχρηστο. Όσο καιρό χρησιμοποίησα το TheA500 mini αισθανόμουν ότι είχα μία Amiga που δεν έπαιζε παιχνίδια. Ή, πιο σωστά, που τα έτρεχε μεν, αλλά δεν είχα τρόπο να τα παίξω. Τι να πω, μας καλόμαθε ο Ανερούσης και τώρα πια όλα αυτά τα κάτι-σαν-χειριστήριο απλά δεν μας κάνουν...

Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό ετοιμαζόμαστε για το 10ο κατά σειρά AmiCamp. Η ομάδα διοργάνωσης βρήκε ένα νέο όμορφο χώρο για ένα διήμερο γεμάτο με τους αγαπημένους μας Amiga υπολογιστές. Αν δε γνωρίζετε το AmiCamp, είναι η μεγαλύτερη Ελληνική εκδήλωση που έχει σαν σκοπό τη διάδοση της ιδέας του AmigaOS ως κάτι ζωντανό και εξελισσόμενο εναλλακτικό λειτουργικό σύστημα, αλλά είναι και μια καλή ευκαιρία για τα μέλη της Ελληνικής κοινότητας της Amiga να γνωριστούν και να δημιουργηθούν νέες συνεργίες. Υποστηρίζει και μιλάει για όλες τις ενεργές πλατφόρμες, όπως το AmigaOS 3, το AmigaOS 4, το MorphOS και το AROS. Στην εκδήλωση θα σας δοθεί η δυνατότητα να δείτε και να χρησιμοποιήσετε Amiga και Amiga συμβατούς υπολογιστές, καθώς και τις τελευταίες εκδόσεις των λειτουργικών συστημάτων AmigaOS, MorphOS και AROS. Όσοι θυμούνται την Amiga ως ένα μηχάνημα που συντρόφευε τα παιδικά τους χρόνια, θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν για τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο και την ανανέωση αυτών των υπολογιστών. Ο κάτοχος κάποιου εκ των πρώτων μηχανημάτων της Commodore, θα μπορέσει να δει πως θα τους δώσει νέα ζωή αναβαθμίζοντας τη λειτουργική τους κατάσταση. Στο AmiCamp θα δείτε και θα δοκιμάσετε βελτιωμένους κλασικούς υπολογιστές με αυξημένες δυνατότητες σε σχέση με τα αντίστοιχα εργοστασιακά μοντέλα και θα μιλήσετε με τους ανθρώπους που διέθεσαν το μεράκι τους για να τα φτάσουν σε αυτή τη λειτουργική κατάσταση. Επίσης, θα συναντήσετε όλους εμάς, που πιστεύουμε στην εξέλιξη της συγκεκριμένης πλατφόρμας ως εναλλακτική, και σε καμία περίπτωση ως μια πεθαμένη πλατφόρμα, καθώς συνεχίζει να χαρίζει συγκινήσεις σε χιλιάδες ανά τον κόσμο. Θα έχετε την ευκαιρία να μιλήσετε με ανθρώπους που δημιουργούν μέσα στην Amiga κοινότητα, και αν το επιθυμείτε, θα βρείτε τρόπο συμμετοχής σας σε αυτήν. Φυσικά, αν για κάτι ήταν γνωστή η Amiga είναι τα διαθέσιμα παιχνίδια της. Επόμενο είναι το gaming να μη λείπει από το AmiCamp. Ελάτε να παίξετε μαζί μας όλα τα κλασσικά παιχνίδια της χρυσής εποχής, αλλά και τα καινούργια, με γραφικά υψηλής ανάλυσης HD. Το AmiCamp είναι μία έκθεση όλων των υπολογιστών που συνεχίζουν τις αξίες και την ποιότητα της Amiga, όπου θα περάσετε ευχάριστα παίζοντας παιχνίδια, αναπολώντας το παρελθόν και κάνοντας νέες παρέες μαθαίνοντας τις εξελίξεις του αγαπημένου μας υπολογιστή. Ελάτε να δείτε πως το Παρελθόν είναι Παρόν, και μάλιστα Εναλλακτικό, με προοπτικές. Πληροφορίες θα βρείτε στις παρακάτω σελίδες: amicamp.gr www.facebook.com/AmiCamp.gr

Fanzine. Γραμμένο στα ελληνικά. Με όχι και ιδιαίτερα δημοφιλή θεματολογία (retro computing/retro gaming) και εσκεμμένο αποκλεισμό πιασάρικων αλλά ξενέρωτων θεμάτων (οτιδήποτε σχετικό με τη Nintendo, με λίγα λόγια). Το οποίο fanzine, σε πείσμα των καιρών, κυκλοφορεί αποκλειστικά και μόνο σε έντυπη μορφή και κάνει το ντεμπούτο του εν μέσω κρίσης (Σεπτέμβριος του '13) αψηφώντας επιδεικτικά ό,τι συνέβαινε γύρω μας και κατάτρωγε τις ψυχές μας εκείνο τον καιρό, σε τούτη την ταλαίπωρη γωνιά του κόσμου. Αυτό το μήνα το περί ου ο λόγος Retro Planet έσβησε τα 10 (ολογράφως: δέκα) κεράκια του και μπαίνει στον 11ο χρόνο της ζωής του. Με το 41ο τεύχος του, που μόλις κυκλοφόρησε. Διαβάστε περισσότερα στη σελίδα του περιοδικού.

Κι εδώ είναι το Dread, σε Amiga:

Δεν γνωρίζω αν το πήρατε χαμπάρι - το δημοσίευσα στο blog μου πριν μερικές μέρες - αλλά θεώρησα ότι καλό θα ήταν να γράψω και εδώ μερικές κουβέντες καθώς πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον project. O coder KK λοιπόν, πριν από 3 περίπου χρόνια ξεκίνησε τη δημιουργία μιας 3D game engine με στόχο την υλοποίηση "κανονικών" first person shooters με αξιοπρεπές framerate σε Amiga 500 και Atari ST, ήτοι σε υπολογιστές με έναν απλό 68000. Το project έγινε γνωστότερο όταν, σε συνεργασία με τον Tsak (Γιάννης Τσακίρης) της Pixelglass Studios φτιάχτηκαν τα πρώτα γραφικά και κυκλοφόρησαν τα πρώτα videos. Το μάθαμε λοιπόν ως "Dread". Στη συνέχεια το project του Dread αποφασίστηκε να μπει προς το παρόν στο ράφι, αλλά η 3D engine ήταν έτοιμη και, όχι μονάχα αυτό, αλλά με δυνατότητες και απόδοση ανώτερες από αυτές που αρχικά ήταν ο στόχος. Χωρίς υπερβολές μιλάμε για ένα τεχνολογικό επίτευγμα, καθώς έχουμε ένα συνολικό αποτέλεσμα που πλησιάζει πολύ περισσότερο το Doom απ' ότι το Wolfenstein 3D και, παρόλα αυτά, τρέχει ακόμα και σε Atari ST! Ναι, καλά διαβάσατε, αναφέρομαι στον ίδιο υπολογιστή στον οποίο κάποτε δεν κατέστη δυνατό να φτιαχτεί αξιοπρεπές port του Shadow of the Beast γιατί είχε πολλά επίπεδα parallax scrolling, αλλά πλέον διαθέτει ένα Doom clone στα σκαριά που, στα PCs, απαιτούσε 80486 με VGA προκειμένου να τρέξει ικανοποιητικά! Φυσικά, μην κοροϊδευόμαστε: το Grind αποτελεί ένα εντυπωσιακότατο δημιούργημα είτε σε ST είτε σε Amiga καθώς τα 2 αυτά μηχανήματα κινούνται σε παραπλήσια επίπεδα από άποψη hardware χαρακτηριστικών. Απλά εγώ έτυχε να δοκιμάσω την έκδοση για Atari διότι απλά... δεν πίστευα ότι κάτι τέτοιο μπορεί να υλοποιηθεί. Σας παραθέτω λοιπόν στη συνέχεια μερικά screenshots και ένα βιντεάκι για να δείτε κι εσείς με τα μάτια σας αυτά για τα οποία σας γράφω τόση ώρα:

Νομίζω ότι μία προσεκτική ανάγνωση του όλου thread οδηγεί σε 4 συμπεράσματα: α) ο συντάκτης του editorial δεν βρίσκει κάτι στραβό σε αυτό που έγραψε β) ο εν λόγω διαχειριστής στον οποίο αναφέρθηκες είναι τόσο ανοιχτός στη διαφορετικότητα όσο τα μέλη της Θύρας 7 στους Παναθηναϊκούς. Ίσως και λιγότερο. Και δηλώνει περήφανος γι' αυτό. γ) όποιος, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα πει/γράψει κάτι αρνητικό για το Ret**** θα έχει να κάνει μαζί τους. Και όχι, δεν θα εξετάσουν επ' ουδενί το αν υπήρχε ή όχι σοβαρό "πάτημα" για να γίνει κάτι τέτοιο: είναι καθαρά φάση "ή μαζί μας ή εναντίον μας". δ) το γ) φέρνει στο μυαλό όλες τις παθογένειες της ρετροκοινότητας που οδήγησαν τα προηγούμενα χρόνια σε τσακωμούς, διασπάσεις κλπ. Είναι λυπηρό να διαπιστώνεις ότι τελικά κάποιοι μπορεί να συμμετείχαν σε όλα αυτά αλλά δεν διδάχτηκαν το παραμικρό...

Ναι, λοιπόν τώρα είμαι κι εγώ ενήμερος! Έχω να πω με αφορμή τα όσα διάβασα και στο retroid και πολύ περισσότερο στο Retromaniax ότι είμαι μπροστά σε ένα deja vu από άλλες εποχές: κάτι συμβαίνει και εμφανίζονται από το πουθενά αυτόκλητοι υποστηρικτές του "θιγομένου" γεγονός που δημιουργεί άσχημες εντυπώσεις διότι πρώτον δεν είναι η δουλειά τους και δεύτερον ο θιγόμενος έχει άδικο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και δεν λέω ότι έχει άδικο για τις απόψεις του: αυτές μπορεί να τις κρίνει ο καθένας και να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. Λέω ότι έχει άδικο γιατί α) τα θέματα που θίγονται στο εν λόγω editorial δεν εμπίπτουν στη θεματολογία του περιοδικού και, κυρίως β) για τη γλώσσα που χρησιμοποιεί. Ακόμα και οι πλέον ακραίες θέσεις μπορούν να εκτεθούν αναλυτικά, επεξηγηματικά και χωρίς χαρακτηρισμούς και βωμολοχίες. Εν προκειμένω η άποψή μου είναι ότι και να συμφωνεί κάποιος με τις θέσεις του Μάριου πιθανότατα θα διαφωνεί με τον τρόπο που τις ανέπτυξε. Πλην των αυτόκλητων συνηγόρων υπεράσπισής του προφανώς, που δεν έδωσαν την παραμικρή σημασία στο γεγονός αυτό καθαυτό αλλά στο ότι κάποιος καταφέρθηκε ενάντια στο retroid...

Σε τι αναφέρεσαι;

Ο μουντός και βροχερός Ιούνιος που ολοκληρώνεται μεθαύριο κλείνει με ένα χαρμόσυνο νέο, καθώς το Retro Planet, το μοναδικό αποκλειστικά έντυπο περιοδικό για το retro computing και το retro gaming στη χώρα μας ολοκληρώνει τον 10ο χρόνο κυκλοφορίας του με το νέο, 40ο του τεύχος. Αν και το Retro Planet του Ιουνίου κυκλοφόρησε με κάποιες μέρες καθυστέρηση, υπόσχεται να μας αποζημιώσει όλους με την πλούσια ύλη του, που, ως συνήθως, χαρακτηρίζεται από αρκετά μεγάλη ποικιλία. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε ΕΔΩ.

Η Lara Croft! Εντάξει, είναι γυναίκα, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι εντελώς υποθετικό το όλο θέμα, οπότε... Πάντοτε με εντυπωσίαζαν οι εξερευνήσεις της στα πιο απίθανα μέρη, σε μαγευτικά τοπία, σε φανταστικούς κόσμους. Συνεπώς ναι, Lara.

Ναι, αλλά αυτό δεν λέει και πολλά πράγματα, έτσι δεν είναι; Και εγώ π.χ. μπορώ να τελειώσω ανά πάσα στιγμή το Commando στον Commodore 64 αλλά δεν θεωρώ ούτε ότι έχει καλή κίνηση ούτε ότι είναι από τα κορυφαία παιχνίδια του υπολογιστή και ούτε καν ότι είναι η κορυφαία μεταξύ των μεταφορών σε home computer! Είναι σίγουρα η πιο διασκεδαστική, αλλά δεν είναι αυτό το γεγονός που αποδεικνύει ότι ο 64άρης είναι καλύτερος στα παιχνίδια από τους υπόλοιπους 8μπιτους...

Αν έχεις τη δυνατότητα να τα τσεκάρεις σε πραγματικό Commodore 64 - και ακόμα καλύτερα με CRT οθόνη - τότε δες τα Snow Force/Soul Force-X και Zeta Wing 2: μιλάμε για κίνηση και ομαλότητα επιπέδου... coin-op. Δυστυχώς δεν έχει νόημα να παραθέσω κάποιο video γιατί στο YouTube συνήθως χρησιμοποιούν εξομοιωτές προκειμένου να κάνουν πιο εύκολα το capturing οπότε αυτό ακριβώς που θα θέλαμε να δούμε σχετικά με την κίνηση χάνεται...

Φοβάμαι - επειδή τους τελευταίους 2 μήνες έχω στήσει έναν 6128 δίπλα στο γραφείο μου και παίζω συχνά-πυκνά τα παιχνίδια του - ότι στον τομέα "ομαλότητα κίνησης", πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τα δύο μηχανήματα απλά ανήκουν σε διαφορετική κατηγορία. Δεν το είχα προσέξει μέχρι πρόσφατα είναι η αλήθεια και ίσως να χρέωνα κάποια σπασίματα του CPC στους εξομοιωτές, αλλά με το πραγματικό μηχάνημα είναι εμφανέστατο το πρόβλημα...

Zeta Wing 2 στον Commodore 64. Απλά δεν υπάρχουν λόγια.

Προσωπικά θεωρώ πραγματικό retro lover περισσότερο αυτόν που έχει μονάχα emulators των κλασικών μηχανημάτων αλλά παρακολουθεί ενδελεχώς τις εξελίξεις, αγοράζει νέες παραγωγές, δοκιμάζει νέα demos και παίζει τα σύγχρονα παιχνίδια που κυκλοφορούν παρά τον άλλο που έχει 2 αποθήκες με 500 μηχανήματα των 80s και δεν χρησιμοποιεί κανένα. Φυσικά γούστα είναι αυτά και ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, απλά οι "συλλέκτες" ("στοκαδόροι" είναι το πιο σωστό) πέρα του ότι δεν προσφέρουν τίποτα, συμβάλουν και στην αύξηση των τιμών των μηχανημάτων αποσύροντας πολλά από αυτά από την αγορά... Επίσης, θα πρέπει να αναφέρω κάτι που δεν αναφέρθηκε: στην περίπτωση που κάποιος ασχολείται με την ανάπτυξη νέου software για 8/16bits μηχανήματα, η χρήση εξομοιωτών και άλλων tools για σύγχρονα λειτουργικά είναι μονόδρομος καθώς γλυτώνει πολύ χρόνο και διευκολύνει τρομερά την όλη διαδικασία. Αν κάποιος έχει δουλέψει με το CBM prg studio μπορεί να καταλάβει.

Κι εγώ έχω την αίσθηση ότι δείχνει συγκινημένος. Το σημαντικό είναι ότι ίσως του έγινε σαφές πλέον το γεγονός ότι από computer shops, software houses και λοιπές εταιρίες πληροφορικής στην Ελλάδα τις δεκαετίες του '80 και του '90 ο Νίκος Ανερούσης είναι ο μοναδικός που έφτιαξε ένα προϊόν που όχι μόνο ανταγωνιζόταν αυτά που έρχονταν από το εξωτερικό, αλλά ήταν και σαφέστατα ανώτερο. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι από αυτό το προϊόν τα περισσότερα τεμάχια που πουλήθηκαν δουλεύουν ακόμα, πάνω από 3 δεκαετίες αργότερα. Προσωπικά δυσκολεύομαι πραγματικά να βρω λόγια και χαρακτηρισμούς αντάξιους του μεγέθους του επιτεύγματος του κυρίου Νίκου...

Μόλις ανέβηκε στο website του περιοδικού Retro Planet μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που είχαν πάρει από τον δημιουργό και κατασκευαστή των θρυλικών joysticks Tomahawk, Pacman κλπ Νίκο Ανερούση οι συντάκτες μας. Μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ.

Κι εγώ είμαι πάνω-κάτω στην ίδια φάση με τον προλαλήσαντα: έχω μεγάλη αγάπη στη μουσική και στο σινεμά των '70s κυρίως, αλλά και σε αυτά των '60s και '80s. Retro πράγματα γενικώς δεν έχω πέρα από κάποιες (πολλές) αφίσες από κινηματογράφους και σίγουρα δεν είμαι συλλέκτης καθώς οι μόνοι υπολογιστές που έχω είναι αυτοί που μου "λένε" κάτι, αυτοί που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο με άγγιξαν. Ούτε και με ενδιέφερε ποτέ να αποκτήσω κάποιο μηχάνημα σπάνιο ή αξίας (π.χ. Atari Falcon, Amiga 4000T κλπ): και να μου τα χάριζαν δεν θα με ένοιαζε - αν βγάλουμε εκτός το οικονομικό, εννοείται!

Δημήτρη, πραγματικά τώρα, στον τρόπο που απέκτησες τις Amigas σου τι να βρούμε να αντιπαραθέσουμε; Πες μου! 😄 Νομίζω ότι το μόνο αντίστοιχο που μπορώ να σκεφτώ είναι η απόκτηση της 500άρας που διαθέτω αυτή τη στιγμή: την είχε φέρει προ διμήνου ένας φίλος σπίτι μου να δοκιμάσουμε κάποια πράγματα και διαπιστώσαμε ότι δεν λειτουργούσε το δεξί Amiga key, οπότε το παιδί ξενέρωσε και μου την χάρισε! Αγόρασα μία μεμβράνη από το Amigastore, αντικατέστησα την παλιά και δούλεψε μια χαρά, οπότε ουσιαστικά μου κόστισε μια λειτουργική 500άρα - χωρίς τίποτα άλλο όμως (τροφοδοτικό, ποντίκι κλπ) - 35€. Δυστυχώς εσχάτως διαπίστωσα ότι μάλλον θα χρειαστεί ένα recap οπότε τελικά την βλέπω να φτάνει στο κατοστάρικο... 😪 Γενικώς νομίζω ότι όλα τα υπόλοιπα μηχανήματά μου τα έχω πάρει σε καλές τιμές. Όχι τσάμπα, αλλά ούτε και "τσιμπημένα". Τώρα πρόσφατα ας πούμε αγόρασα από εδώ έναν Atari 1040STF σε άριστη κατάσταση με 100€ που προσωπικά την θεωρώ πολύ καλή τιμή. ΟΚ, κάποιος άλλος μπορεί να ήθελε να τον πάρει ξέρω 'γω με 50€, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές... Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω ότι το μηχάνημα που πήρα σχεδόν δωρεάν αναλογικά με την μεταπωλητική του αξία είναι ένας υπολογιστής που δεν έχω πια: πριν από 5 χρόνια αν δεν απατώμαι, πήρα από έναν γείτονα έναν Powermac G4 Cube με Apple Cinema Display 27", accelerator στα 1,8GHz και κάρτα γραφικών Radeon 9000 Pro, όλα μαζί με 200€. Ήταν εξαιρετικό πακέτο, το Cube ήταν upgraded όσο πήγαινε (and then some!) αλλά, ως συνήθως, η έλλειψη χώρου και οι οικονομικές ανάγκες με ανάγκασαν πολύ σύντομα να το αποχωριστώ...

Εντάξει, εκείνα τα χρόνια αν "μοσχοπουλιώταν" θα έπιανε ξέρω 'γω 100-120€. Δεν ήταν όπως τώρα που αν τον "τσίμπαγες" με ένα πεντακοσάρικο δεν θα το έλεγες πουθενά για να τον πουλήσεις... 700€! Αλλά ναι, πέρα από την πλάκα θα έπρεπε να πάει κανονικά τουλάχιστον τριπλάσια με τετραπλάσια τιμή.